İyeler! Gelin, oturun yanı başımaKamlamaya başladım gece göğünün altındaAyın parlak ışığı Yulamı yıkarken davet etti beni Ak AnaGöstermek için yaratılışı dokuzlar halkasında kamlayan Utkun’aBiliyorum, zorlu bir yolculuk olan bu hayatımda herkes görecek beni son defaMaddeyle vedalaşıp terk edeceğim dünyayı görevlerimi tamamlayıncaYok oluşun son çeyreğinde tüm gördüklerimi ve duyduklarımı fısıldadım kelimelereKelimeler halka oldular ayın halesi gibi yaratılışı başlatan Ak Ana’nın başı üstündeİyeler oturdu, sen de gel otur yanımaBaşlangıcı öğren önce, sonra bitişe gelecek sıraKapatarak gözlerini, dinle beni kalbinleBu anlattığım bil ki gerçekten de yaşandı kadim dönemdeÖğren atan Aşina’nın soyunun nasıl birleştiğini kurtlarla birlikte!Tanıtım Metni
