Ego Contra Mundum - Bir Yüksel Arslan Metaforu

... merkezinde Yüksel Arslan’ın ve “Arture”lerin olduğu, egosantrik
nitelikli ama Öteki Ben’lerle temas edildiği an geçişim sağlayan plastik-
ontolojik-görsel kozmosun döngüselliğinde yazılmış bu metin, Yüksel
Arslan’la aynı güneşin altında olmanın gönenci, sevinci, coşkusu,
heyecanıyla üretilmiş uzak bir “Merhaba!”nın özetidir. Yazılanlar,
yazılmış olanlar, ancak ve ancak yazılamayanın kefareti olabilir...

İnsan’ın imkân dairesinde söylenmiş söz’ün yoğunluğu,
söylenmesi olası söz’den her daim azdır. Yani büyük bir yalandır;
güneş altında söylenmedik söz’ün kalmadığı! Hele de Yüksel Arslan gibi
bakan, gören, gördüğünü içselleştiren ve her türlü olanakla yeniden
ifadelendiren, ifadesini ünik oluşunun göstergesi olarak yepyeni bir
kavramla adlandıran ve “ressam olmadan” ürettiği “Arture”lerinin
resme karşı olarak “yeni bir görsel sanat” yarattığını savlayan, belki de
Dionysos Şenlikleri’nde kendinden geçmiş, haz ile acı arasında gidip
gelen bir esriğin coşkulu davetiyle karşı karşıyaysanız!..

Şimdi “görmek”, “algılamak”, algıladığını “betimlemek”, betimlediğini
“anlamlandırmak”, yürümek, ilerlemek, yola çıkıp yolda olmak ve
denemek zamanıdır. Pütürlü zemine dönmekten başka da umarımız da yoktur.
Tanıtım Metni