Unamuno, bu romanında satranç oyunuiçin iki kişinin paylaştığı yalnızlık yorumunugetiriyor. Kahramanımız usta oyuncu DonSandalio, kendini soyutlayarak adeta kutsalbir görevi yerine getiriyor ya da dini bir eylemigerçekleştirirmişçesine satrancın derinliklerinegirebiliyor. Okuyucuya da İspanyol filozof/yazarMiguel De Unamuno’nun oyun içinde oyunkurduğu bu deneyime ortak olmak kalıyor. “ Robinson Crusoe yalnızdı. Gustave Flaubertyalnızdı ve insan ahmaklığına katlanamıyordu,bence Don Sandalio da yalnız biri ve ben de biryalnızım. Ve tüm yalnızlar, Felipe, Felipem, birermahkûmdurlar. Her ne kadar özgür hareket etselerde birer tutukludurlar. ” Tanıtım Metni
